Με απεριοριστη ΤΙΜΗ για την Ελληνιδα Μανα!

Μανα Γιορταζεις!
 

Και νειν και αει και εις τους αιωνας των αιωνων! Δεν ειναι το χρεος που με βαραινει για να γραψω δυο λογια για σενα, δεν ειναι η στοργη, η συμπονια, η αγαπη που απλοχερα με ελουζες που με ωθει! Δεν ειναι το πρωτοβυζαγμα, το φαρμακο του πονου που με το ζορι μ' επνιγες να καταπιω... για να σκοτωσεις τον πυρετο, τον πονοδοντο, τον στομαχοπονο. Μωρο ακομα! Δεν ειναι τιποτα απ΄αυτα!

Καποτε εμαθα για καποια Μανα απο τα παλια, τα αρχαια, που παρεδωσε οπως λενε την ασπιδα στο παιδι της για να παει να πολεμησει να σκοτωθει και για στερνο Αντιο του φροντοφωναξε "ΗΤΑΝ ει ΕΠΙ ΤΑΣ". Μου ειπαν για το Εικοσιενα, το Ζαλογγο, το Μεσολογγι, που αντι της Ταπεινωσης και του Εξευτελισμου, του Απανθρωπου Βιασμου και της Ανειπωτης Σκλαβιας, Μανα εδιαλεξες τον Θανατο!

Μου ειπαν για το Σαραντα, που εξω απο το τραινο του αποχαιρετισμου φιλουσες το παιδι σου για τελευταια φορα. Μου ειπαν οτι φυλαγες τον πονο, τα δακρυα για να μην στεναχωρεσεις τα παλληκαρια που φευγανε. Μου ειπαν και για τις νυκτες που αγρυπνη ανυπομονουσες να μαθεις Νεα του αγαπημενου σου. Και οχι μονο!
Μανα εισουνα και στην Πινδο! Μες στην ανταρα και στη Θυελλα επαιρνες το μουλαρι φορτωμενο πολεμοφοδια να ταισεις και ντυσεις τα παιδια μας. Μπορει καμια φορα να επαιρνες και το ντουφεκι αμα η περισταση το χρειαζοτανε!

Μανα γιορταζεις!
Σου γραφω απο το κελλι του Μελλοθανατου το 55', που ουτε εκει λυγισες. Σηκωσες ψηλα το κεφαλι, καταπιες τα δακρυα και εφυγες. Με το παραπονο. Οι βαρβαροι σκοτωναν το παιδι σου. Σου γραφω απο το Τσαντιρι της Προσφυγιας Μανα, το 1974, με μια "νησκια" και μια κουβερτα τρυπια καταφερες να ταισεις και να ζεστανεις χιλιαδες!

Σου γραφω απο ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΜΑΝΑ!
Οταν με ορκιζαν Καταδρομεα ηρθες και μου φιλσες το Μετωπο, εκει βρισκοταν και το Εθνοσημο. Καποτε μου φιλισες και τα Στεφανα. Εκανες το Χρεος σου ΕΛΛΗΝΙΔΑ!

Ειναι η μεγιστη τιμη να αφιερωσω αυτο το κειμενο στην ΜΑΝΑ μου  και σε ολες τις Ελληνιδες Μανες που αυτη την στιγμη Δεν βρισκονται Εν Ζωη!

ΜΑΝΑ ΖΕΙΣ!